Adını doğru okuyamadığımız yazar, yazdığı eserle bugün dünya edebiyatına bir şaheser kazandırmış durumda. Benim için çok geç kalınmıştı gerçi. Ben kitabı okuduğumda yaşım 23' tü. Ya da bilinmez, her şeyin vakti zamanı vardır, denir gelmemiş demek öncesinde zamanı Şeker Portakalı' nın. Daha erken okuyuşum eserin kıymetini anlamama katkı sağlamayacaktı belki de, kim bilir? Lakin, siz siz olun bu yazıyı okuduktan sonra hemen siparişini verin kitabın, tabi eğer bugüne dek okumadıysanız, gecikmeyin daha da çok. Aklınıza takılsın, uykularınız kaçsın, daha alıp da okuyamadığınız için.
Ne mi var bu kadar bu eserde? Abartıyor muyum sizce?
Vasconcelos, kitabı kitap yazmak için yazmamış. Eser ortaya koyma kaygısı yok hiçbir cümlede, satırda. Yazar kendisini yazmış. Çocukluğunu. Çocukluk hayallerini, korkularını, yalnızlığını... Fakirliğini yazmış. Yaramazlıklarını...Çocuk zekasını ve yaratıcılığını... İnanamıyorsunuz bir çocuğun bu kadar "çocukça" davranmasına. Öylesine güzel, öylesine hüzünlü ki... Çocukluğunuza duyduğunuz özlem okuduğunuz her kelimeyle buram buram kokacak burnunuza. Belki şaşıracaksınız, Zeze' nin yaptıkları size hiç de yabancı gelmeyecek. Tıpkı diyeceksiniz, tıpkı benim gibi o da mı yapmış bu yaramazlıkları? Zeze, size sizden biri gibi gelecek.
Daha da anlatamam. Okuyun da siz devamını getirin. Bana da haber verin, beğendiniz mi?
Şimdiden keyifli maceralar Zeze ile size. Benden selam olsun Vasconcelos' a... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder